De herkomst van het Italiaanse orgel is onbekend.

Wel is het orgel aan het front te herkennen als een instrument van Napolitaanse oorsprong.
Het is vermoedelijk circa 1764 gebouwd.

Het instrument is via Rastatt (Duitsland) en Veurne (België) in Nederland terecht gekomen en aangekocht door het Koninklijk Conservatorium, waar het wordt gebruikt door de afdeling Oude Muziek.

​

De dispositie:

Principale 8’
Voce Umana 8’
Ottava 4’
Flauto in duodecima 2 2/3’
Quindecima 2’
Decimanova 1 1/3’
Vigesimaseconda 1’
Zampogna (te verstemmen tongpijp)

​

Het orgel bezit nog een zogenaamd ‘kort octaaf’
en is gestemd in de middentoonstemming.